De tweede dimensie die voortkomt uit deelname aan virtual communities is het initiëren of bijwonen van bijeenkomsten vanuit deze virtual communities. Wanneer men deelneemt aan virtual communities met als doel professionele ontwikkeling of het vergroten van vakgerelateerde kennis, lijkt het niet voldoende wanneer deze contacten behouden blijven tot de online wereld. Boyd and Ellison (2007) benadrukken dan ook dat sociale netwerk sites als LinkedIn als brug kunnen functioneren tussen online en offline contacten. Wanneer mensen optimaal gebruik willen maken van hun sociaal kapitaal voor hun professie of professionele ontwikkeling, is het waarschijnlijk dat men elkaar ook buiten de virtual communities ontmoet. Een beroepsmatig leven wat zich enkel online afspeelt lijkt immers een utopie. Docent, spreker en schrijver Clay Shirky omschrijft een soortgelijke beweging als volgt: “This is what the end of cyberspace looks like: (…) meeting online isn’t enough and after communicating with one another using these various services, the members become convinced that they share enough to want to get together in the real world” (2008, p. 198-199).
Hypothese 7: deelname aan virtual communities heeft een positieve effect op het bijwonen van vakgerelateerde bijeenkomsten.
Als derde dimensie zal worden onderzocht in hoeverre mensen vanuit virtual communities deelnemen aan peer production. De volledige term ‘Commons-based peer production’ is afkomstig van Benkler (2006), welke een nieuw productie model beschrijft waarbij ‘gelijk gestemden’ samenkomen en samenwerken, vaak zonder hierarchische structuur en/of regels. Dit komt overeen met ‘informele samenwerking’ zoals Smith et al. (1995) deze beschrijven. Verwacht wordt dat, doordat mensen samenkomen op basis van gelijke interesses en een gelijk vakgebied zij eenvoudig kunnen samenwerken aan producten/diensten, bijvoorbeeld aan presentaties en whitepapers. Dit leidt tot hypothese 8:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten